“Mijn kinderen gymmen 10 minuten korter, omdat ze anders te weinig tijd hebben voor de rekenles.”
Het lijkt erop dat scholen tegenwoordig steeds minder tijd besteden aan gymlessen, allemaal om meer tijd te hebben voor de 'belangrijkere' vakken. Maar terwijl ze dat doen, moeten we ons dan niet afvragen of dit daadwerkelijk het beste is voor de leerling. Minder beweging kan leiden tot minder fitte, minder geconcentreerde en misschien zelfs minder gelukkige leerlingen. Echter, het denken én handelen in tekorten moet niet ten koste gaan van de algehele ontwikkeling van het kind.
Mijn kinderen gymmen 10 minuten korter, omdat ze anders te weinig tijd hebben voor de rekenles.
Even voor de duidelijkheid: we hebben het over zesjarigen hier.
Voor mij is dit tekenend voor wat er in het onderwijs gebeurt:
- Er wordt continu in tekorten gedacht én gehandeld.
- Te weinig tijd om rustig een broodje te eten.
En dus komen kinderen met gevulde broodbakjes thuis en propt de leerkracht zélf tussendoor ergens iets naar binnen.
- Niet genoeg personeel om voor de groep te zetten.
En dus zijn de klassen groot en de leerkrachten overvraagd.
- Geen geld om de leerkrachten die er wél zijn, goed te begeleiden.
En dus houden we in stand dat veel leerkrachten ervoor kiezen iets anders te gaan doen.
- De resultaten op taal en rekenen zijn niet goed genoeg.
En dus wordt er nóg meer tijd in gestoken. Nóg meer getoetst. Nóg meer geregistreerd.
Het denken in tekort, of het steeds maar meer en beter willen, zit diepgeworteld in het systeem. Waar vertrouwen op het kundige oog van de leerkracht veelal wordt ingeruild voor de drang om vast te leggen; controle door regeltjes te volgen. Dit zorgt ervoor dat niet het kind, maar het systeem centraal staat.
Hoe zou het zijn als er tijd genoeg is om kinderen te laten ontwikkelen?
Er ruimte genoeg is om ze hun eigen pad te laten ontdekken?
Geld niet het probleem is, wanneer je wéét waar de prioriteit ligt om het aan uit te geven?
En de leerkrachten die er zijn, vanuit het vertrouwen dat ze meer dan genoeg zijn, hun werk kunnen doen?
Dan zou de gymles net zo belangrijk zijn als de rekenles (belangrijker zelfs?).
Eet iedereen in alle rust een broodje (ook de leerkracht!).
Staat het welzijn van iedere leerkracht bovenaan de agenda.
En staat niet het LVS maar het kind zélf centraal.
En vertrouwen we weer op het deskundig oog van de leerkracht.
Het zijn gedachten die me bezig houden.
Ideeën, waarvan ik geloof dat ze het verschil kunnen maken om het onderwijs weer toekomstbestendig en vooral kindproof te maken.
Lees hier het originele LinkedIn bericht.
Of bezoek de website van Ymkje: www.multipyme.nl.
